روی میزاتاق رئیس پلیس راهورتهران، لباس مأموران راهنمایی و رانندگی با درجه سروانی قرار داشت و چند قدم آن طرفتر، مردی 32 ساله با موهای جو گندمی ایستاده بود.

آشنایی به بهانه دریافت گواهینامه

چند قدم آن طرف تر از مأمور قلابی، سه زن و یک مرد ایستاده اند که از شاکی های پرونده هستند. یکی از آنها در مورد مأمور قلابی گفت: داشتم از خیابانی پایین تر از ایستگاه مترو توحید عبور می کردم که صدای مردی را شنیدم که لباس مأمور راهنمایی و رانندگی به تن داشت. او که با تلفن همراه صحبت می کرد گفت: «اصلاً نگران گواهینامه نباش، بدون امتحان و با کمترین قیمت برایت آماده اش میکنم.» از آنجا که مدتی بود به فکر گرفتن گواهینامه بودم و میخواستم به آموزشگاه راهنمایی و رانندگی بروم بی اختیار ایستادم و به او گفتم من ناخواسته صحبت های شما را شنیدم و می خواهم گواهینامه بگیرم. او گفت اصلاً نگران نباش و تمام گواهینامه ها از زیر دست من رد می شود و اصلاً نیازی نیست که در آموزشگاه ثبت نام کنی .
او ادامه داد: ثبت نام در آموزشگاه 650 هزار تومان می شود و من در ازای این کار 500 هزار تومان می گیرم ،بعد هم با خوشحالی قبول کردم و شماره تماسم را به مأمور جوان دادم. به شرکت که رفتم موضوع را به یکی از همکارانم گفتم و او گفت چقدر عالی. کاش می توانست جریمه یک میلیون و صد هزار تومانی مرا هم صفر کند. بنابراین موضوع را به مأمور جوان -قلابی -گفتم و او گفت می تواند خلافی را هم صفر کند و برای این کارهم 500 هزار تومان از همکارم گرفت ولی هیچ کاری انجام نداد.چندباری با او تماس گرفتیم و وقتی دیدیم که نه خلافی صفر شده است و نه او پــــــــــــــــــــول ها را باز می گرداند، شکایت کردیم، البته این را هم بگویم که در این میان، مأمور جوان می گفت در جست و جوی دختر خوبی برای ازدواج است.سه شاکی دیگر هم گفتند که مأمورقلابی به بهانه دریافت گواهینامه و صفر کردن جریمه مبالغی ازآنها گرفته و متواری شده است.با شکایت این زنان و مردان جوان بود که پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ بلافاصله وارد عمل شد تا اینکه 24 ساعت قبل متهم جوان بازداشت شد. او در بازجویی به جرایم اش اعتراف کرد و از سوی شاکی های پرونده مورد شناسایی قرار گرفت.

عابر بانکهای 20 هزار تومانی

طعمه هایت را چطور شناسایی می کردی؟ من شناسایی نمی کردم، آنها خودشان مرا شناسایی می کردند. باور کنید بیشتر ازاینکه من مقصر باشم، خودشان مقصر بودند. آنها خودشان با پای خودشان می آمدند و می گفتند لطفاً از ما پول بگیر.
باورکنید گوشه خیابان می ایستادم و تلفن همراهم را دستم می گرفتم و با صدای بلندی می گفتم می توانم گواهینامه برایت بگیرم یا خلافی ات را صفر کنم و... رهگذرانی هم که صدایم را می شنیدند خودشان پیشقدم می شدند. آنها اگر به سراغ من نمی آمدند من جرأت نمیکردم به آنها پیشنهاد بدم.

پولها را چطور دریافت میکردی؟ شماره کارت میدادم، البته نه شماره کارت خودم، کارت عابر بانک میخریدم.
کارت عابر بانک می خریدی؟ بله، معتادان و کارتن خواب ها، کارت هایشان را خیلی راحت می فروشند. یک سری افراد نیازمند هم هستند که واقعاً 20 هزار تومان برایشان کلی پول است. کارت ها را از آنها 10 تا 20 هزار تومان میخریدم.

لباست را از کجا آوردی؟ خریده بودم؛ 60 هزار تومان. خرید این لباس ها که کاری ندارد.
بی سیم هم داشتی؟ بله برای طبیعی جلوه دادن و اینکه مردم باورشان شود که من پلیس هستم؛ البته بی سیم من قلابی است.

چرا سراغ این کاررفتی؟ بیکار شده بودم و دنبال راه چاره ای برای کسب درآمد بودم که این موضوع به ذهنم رسید.
تحصیلاتت چقدر است؟ مهندسی عمران دارم.
متأهل هستی؟ همسرم چند سال قبل فوت کرد و یک دختر 11 ساله دارم.